Tekst: Piotr Rowicki, reżyseria: Anna Gryszkówna

Scenografia, kostium: Anna-Maria Karczmarska; muzyka: Michał Lamża; konsultacja merytoryczna: Agata Araszkiewicz; reżyseria światła: Mateusz Gierc

Produkcja: Teatr Łaźnia Nowa w Krakowie, Teatr na Plaży w Sopocie

Współpraca partnerska: Dom Spotkań z Historią

Foto: Dawid Ścigalski

Przejmujący monodram o Zuzannie Ginczance, uzdolnionej poetce czasów wojny. Zuzanna Ginczanka (właśc. Zuzanna Polina Gincburg) była piękna, utalentowana i podziwiana. „Tuwim w spódnicy”. „Gwiazda Syjonu”, „Rachela z Wesela Wyspiańskiego”. Żydówka, Rosjanka, Cyganka czy jednak Polka? Chciała być Polką i do tej wyśnionej, wymarzonej Polski przez całe życie ją ciągnęło. Do języka, ludzi, książek i miejsc. Jako poetka nie miała łatwo. Mężczyźni widzieli w niej trofeum, ciało, dziewczynę, z którą warto się pokazać, ale niekoniecznie dyskutować. Była ulubienicą Juliana Tuwima i Witolda Gombrowicza. Publikowała w „Wiadomościach Literackich” i „Skamandrze”, współpracowała ze „Szpilkami”. Spotykała się ze skamandrytami w restauracji Ziemiańskiej w Warszawie, a z Witoldem Gombrowiczem – w kawiarni Zodiak. Ostatni rok życia spędziła w Krakowie, ukrywając się w kamienicy przy ul. Mikołajskiej 26. Prawie nie wychodziła z mieszkania, jej „ormiańskie papiery” wydawały się zbyt słabe. Mimo to pod koniec wojny została aresztowana przez Gestapo. Zginęła w wieku 27 lat.

/ bilet – 40 zł /