Tekst: Piotr Rowicki, reżyseria: Anna Gryszkówna, występuje: Agnieszka Przepiórska

Scenografia i kostium: Alicja Patyniak-Rogozińska; muzyka: Michał Lamża; konsultacja merytoryczna: Cezary Łazarewicz; reżyseria świateł, wideo: Michał Głaszczka; produkcja: Agata Kucharska, Dom Spotkań z Historią

Matka. Działaczka społeczna. Poetka. Kolorowy ptak. Kobieta walcząca z systemem i narzuconymi normami społecznymi. Matka zamordowanego przez funkcjonariuszy Milicji Obywatelskiej Grzegorza Przemyka. W 40. rocznicę wydarzeń z maja 1983 będzie można usłyszeć historię Barbary Sadowskiej, opowiedzianą w monodramie w wykonaniu Agnieszki Przepiórskiej.

Barbara Sadowska w maju 1964 urodziła syna, Grzegorza. Na początku lat siedemdziesiątych Barbara zaczęła działać w opozycji antykomunistycznej. Z tego powodu została kilkakrotnie aresztowana przez Służbę Bezpieczeństwa, a wiosną 1983 roku milicjanci pobili ją w komitecie pomocy internowanym, który mieścił się przy kościele św. Marcina w Warszawie. Niedługo później Grzegorz świętując z przyjaciółmi zdaną maturę, został zatrzymany przez milicję i brutalnie pobity przez funkcjonariuszy z komisariatu przy ul. Jezuickiej. W wyniku ciężkich urazów jamy brzusznej zmarł w szpitalu – trzy dni przed dziewiętnastymi urodzinami.

Tytułowy maj, ulubiony miesiąc Barbary Sadowskiej, stał się miesiącem narodzin i śmierci jej syna. Właśnie w tym czasie obserwujemy matkę portretowaną przez Agnieszkę Przepiórską. Przygotowuje się do pogrzebu ukochanego dziecka. Targają nią emocje i wspomnienia. To nie tylko opowieść o śmierci, żałobie i pożegnaniu, to też historia życia Sadowskiej przywracająca jej podmiotowość.

Fragmenty recenzji:

Przepiórska jest w tej roli bezkompromisowa, taka jak w życiu była jej bohaterka – Aneta Kyzioł, Polityki (pięć gwiazdek dla spektaklu!)

Mam pewność, że herstorie Agnieszki Przepiórskiej to dzisiaj w polskim teatrze zjawisko zupełnie osobne. Nie można mieć najmniejszych wątpliwości co do aktorskiej roboty Przepiórskiej i co do tego, że gdyby nie były to wybitne role, nie zyskałyby takiej rangi i mocy. (…) „W maju się nie umiera” to spektakl zrobiony niemal z niczego, teatr maleńki i na wskroś uczciwy. Trwa ledwie siedemdziesiąt minut, a trudno się z niego otrząsnąć – Jacek Wakar

Jestem od lat wielkim fanem Agnieszki Przepiórskiej – zaczęło się to chyba od spektaklu „I będą święta”. Zachwyciła mnie w swoich kolejnych produkcjach: „Tata nie wraca”, „Simona K” czy w monodramie o Zuzannie Ginczance. Czekam na realizację jej kolejnych pomysłów, którymi wciąż mnie zaskakuje. Choć wiem, że wzbić się ponad „W maju się nie umiera” może być trudno. Ale wiem też, że talent Przepiórskiej zdaje się nie mieć granic – Robert Trębicki, e-teatr

Jest uosobieniem tego, co w zawodzie aktorki najważniejsze i najpiękniejsze: pasji i determinacji. (…) Sadowska Przepiórskiej zachwyca – Tomasz Domagała, AICT Polska

Agnieszka Przepiórska jest wprost fantastyczna. Jej bohaterka jest liryczna, ironiczna, przerażona, pełna nadziei, furii, czuła i stanowcza, nie zawaham się nazwać tej roli kreacją. Nie wolno przegapić – Rafał Turowski, e-teatr

/ bilet – 40 zł /

Fot. Magda Hueckel

Kolejny spektakl 1 października: https://promkultury.pl/wydarzenie/teatr-kepa-w-maju-sie-nie-umiera-historia-barbary-sadowskiej-2/