Malarski cykl pejzaży metafizycznych jest inspirowany stylistyką ikony. W tych pejzażach materia zostaje wzięta w nawias na rzecz refleksji nad porządkiem, jaki wyłaniać ma się pod jej widzialną warstwą. Są to z założenia obrazy ciche i nieruchome. Nie ma w nich poruszeń, istnieje tylko czysty bezruch i cisza. Świetlistość jest immaterialna i pozanaturalna, w przeciwieństwie do światła, które zachowuje związek z materią i empirią, światło zawsze pada skądś, ma swoje źródło. Świetlistość zaś po prostu jest, promieniuje, jest światłem  emanującym i nieprzypisanym określonemu źródłu. W sensie malarskim świetlistość jest pochodną stosowanych zawsze transparentnych złoceń oraz wielowarstwowej techniki laserunkowej.

/ wstęp wolny /